کشاورزی در صومعه علیا

کشاورزی و زراعت

یکی از کارهای سخت روزگار کشاورزی سنتی درو کردن گندم و استخراج گندمو کاه از آن بود. زمینها در پاییز توسط گاو های نر قوی شخم زده می شدند و بعد کشت می شد. شخم زدن چندین ماه به طول می انجامید و میزان و کیفیت برداشت محصول تا حدی به هیکل و قدرت گاوها وابسته بود. گاوهای قوی زمین را خوب شخم می زدند و کشت عمیق باعث می شد که رطوبت بهتر به ریشه گیاه برسد و از خشکی در امان باشد. ارباب زمینها را بین زارعین پخش می کرد و در موقع خرمن آنها را باهم مقایسه می نمود. اگر شخصی کمتر محصول برداشت می کرد ارباب را خشمگین می کرد. دو نفر از قبیله حاتمیها حاج ابی و قلی حاتمی در کنار هم از زمینهای صمد آقا هم کوشن بودند و زمینهایشان در کنار هم بود. محصول یکی خیلی بیشتر از بغلی می شود و ارباب موقع برداشت سهم خود متوجه می شود که نتیجه دو زمین مشابه تفاوت زیادی دارد. ارباب به قلی حاتمی اعتراض می کند و می گوید با این گاوهای ضعیفی که شما دارید برداشت محصولتان بیشتر از این نمی شود و گاو حاج ابی را نشان می دهد که ببین چه اندام ورزیده و ماهیچه های درشتی دارد معلوم است که نژاد خوبی دارد و خوب رسیدگی شده است. گاو های شما پوست و استخوانند.

گندمها چند رقم بیشتر نبودند و با بارش مناسب محصول فوق العاده ای برداشت می شده است. نقل می کنند که گندمها چنان بالا می رفتند که نه تنها شخص داخل آن دیده نمی شد بلکه یک اسب سوار هم به سختی قابل تشخیص بود. درآن دوره نه کودی می دادند و نه پهنی ولی محصول فراوان بود. اکنون با وجودکودهای بسیار و رقم های اصلاح شده گندم، میزان برداشت محصول کاهشچشم گیری یافته است. کودهای شیمیایی زمین را مسموم کرده و مواد عالی و میکروارگانیزمها را از بین می برد و خاک مسموم میگردد.

بعد از سفت شدن خوشه های گندم به مرور مردم برای برداشت گندم و جو اقدام می کنند. چون سطح کاشت گندمزارها زیاد بود برداشت محصول مدت زیادی طول می کشید. لذا از روستاها و شهر میانه درو کنندگان زیادی به روستا می آمدند. سهم درو کننده ده به یک بود . سهم ارباب پنج به یک و مابقی برای زارع و سایر هزینه ها بود. 

برای دیدن متن کامل بر روی متن زیر کلیک کنید